Blog

Son günlerde ülkemizde yaşanan yangın ve sel felaketleri evlerde bir kaygı ve korku iklimi oluşmasına neden oldu. Anne-babalar bana sıkça, çocuklarının korkularında belirgin bir artış gördüklerini iletiyorlar. Bu olumsuz değişim ailelerin çocuk ve korku konusunu merak etmesine zemin hazırlıyor elbette.

Çocukların dikkat süreleri yaş gruplarına ve gelişim düzeylerine göre farklılıklar gösterir. Örneğin; 2-2.5 yaş çocuğu bir etkinlik üzerinde dikkatini 30-60 saniye kadar sürdürebilir, bir yetişkinin ona eşlik etmesi ve desteklemesiyle bu süre 3 dakikaya çıkabilir. 6 yaş çocuğu ise tek başına bir etkinliğe 30 dakika kadar dikkatini verebilir.

Her anne-babanın çocuklarına karşı bilerek ya da bilmeyerek sergiledikleri bir tutum, benimsedikleri bir yaklaşım vardır. Bazı çocuklara sevildikleri çokça hissettirilir, söz hakkı tanınırken; bazılarına baskı yapılmakta, hoşgörüsüz davranılmaktadır. Tüm bu tutumlar çocuğun hem kişiliğini hem de sosyal gelişimini önemli ölçüde etkilemektedir.

Anne-babaların çocuk yetiştirirken en çok zorlandıkları konulardan biri evdeki kuralları yok sayan, kendi bildiğinden şaşmayan, istediklerini ağlama nöbetleri geçirerek elde etmeye çalışan inatçı davranışlardır. Çocukta inat en çok 2-4 yaş aralığında görülür ve “çocuk ergenliği” olarak da tanımlanmaktadır. Bu dönem çocukların keşfetmeyle başladıkları ve bağımsız olduklarının farkına vardıkları çeşitli zorluklar ile devam eden bir süreçtir. Peki bu süreçte sergilenen inatçı davranışlar normal gelişim dönemine mi, yoksa yanlış ebeveyn tutumları ile ortaya çıkan davranış problemine mi aittir ?

Dünyaya gözlerini açtıkları andan itibaren çocukların etkileşim içine girdikleri ilk kişiler anne ve babalarıdır. Anne – baba ile kurulan bağ bireyin kişilik yapısının oluşumunda oldukça önemlidir. Sağlıklı ve tutarlı bir bağ ile etkileşim içine giren çocuk, gelecek yaşantısına bağımsız bir birey olarak devam edecektir. Ebeveyn tutumları çocukların bütün yaş dönemlerini etkilediği gibi yalan söyleme davranışlarını da büyük ölçüde etkilemektedir. Peki ama çocuklar neden yalan söyler?

Her anne-baba kendine güvenen, özgüveni yüksek çocuk yetiştirmek ister. Fakat özgüveni geliştirmek için önce oluşturmak gerekir. Oluşumu olmayan bir durumun gelişiminden de söz edemeyiz. Bugünün çocukları yarının yetişkinleri olacağından kendi kararlarını kendi verebilen, sorumluluk sahibi, sosyal- duygusal yönden güçlü ve özgüveni yüksek bireyler yetiştirmek oldukça önemlidir.

“İyi bir ebeveynin görevi çocuğunu evden ayrılabilecek kadar güçlü kılmak değil midir?” diye soruyor Irvin Yalom, Annem ve Hayatın Anlamı adlı kitabında… İyi birer anne baba olmak hepimizin üzerinde bir baskıdır. Çocuklarımız gibi bizim de onları büyütürken öğreneceğimiz, keşfedeceğimiz pek çok şey var. Daha en başında nasıl iyi bir ebeveyn olabiliriz sorusuna yanıt arıyoruz. Kısa bir süre içinde mükemmel ebeveyn olma arayışının yanlış olduğunu acı ya da tatlı bir şekilde öğreniyoruz. Bu ilk keşif bizce çok önemli, hem de değerli ve rahatlatıcı. En önemlisi de tamamen gerçek!

Özgüvenli Çocuklar Özgüven her birey için çok önemli bir özelliktir. Yapılan araştırmalara göre özgüvenli çocuklar ileride daha mutlu, başarılı ve dengeli ilişkiler içinde oluyorlar. Özgüven; iç özgüven ve dış özgüven olmak üzere ikiye ayrılır. Peki nedir bunlar?

Çocuklar kendini anlatma yolu olarak oyunu seçer. Onların sözcükleri oyuncaklarıdır. Oyun ve oyuncak çocuğun dilidir.

Çocuklarda ödev sorumluluğu, yetişkin yardımı olmaksızın çocuklara ödevlerine dair sorumluluk verilmesidir. Ayrıca çocukların ödevlerini yapabilme-tamamlayabilme becerisi kazanmaları önemli bir gelişim aşamasıdır.